Reisverslag 9, Roquetas de Mar

Woensdag 3 februari 2016, Nerja(-west)
Om 8 uur opgestaan en om 10 voor 9 reden we weg naar een tankstation net buiten Nerja om het en en ander te lozen.
We reden even verkeerd en zagen een groot terrein met heel veel campers vlakbij het strand. We hadden van de plaats(Playa El Playazo) al gehoord, maar hadden niet gedacht deze nog te zien.
Teruggereden en de goede afslag genomen naar het tankstation. Dichtbij het tankstation was een Lidl-supermarkt, daar een paar boodschappen gedaan.
We besloten toen om naar dat grote terrein terug te rijden en om nog een dagje in Nerja te blijven. Het weer was een beetje minder, wel droog maar met een waterig zonnetje en een fris windje. Gewoon nog een rustige dag.

Donderdag 4 februari 2016, camping Suspiro del Moro, vlakbij Padul
Vanmorgen lekker uitgeslapen en daarna koers gezet richting Granada.
Onderweg zijn we nog even afgeslagen bij het stadje Salobreña, waar onze oude buren John en Angela van de Amethistdijk een huisje hebben. Helaas zijn zij er pas vanaf 12 februari, maar dat wisten we al.
Rond 13.00 uur waren we op de camping Suspiro del Moro. De eerste camping die we deze reis bezoeken.
Wilma heeft hier meteen een was gedraaid en de was kon ze aan de waslijnen van de camping hangen.
We liggen aan de stroom, dus alles wordt opgeladen en 's avonds hebben lekker de elektrische vloerverwarming aan.
Morgen gaan we naar Granada met de bus die bij de camping stopt. We hebben al entreekaarten besteld en we weten hoe laat we het paleis kunnen bezoeken.
In de namiddag met Linda en Arjen gefacetimed en 's avonds met Rick en Claudia geskyped.

Vrijdag 5 februari 2016, camping Suspiro del Moro, vlakbij Padul
Om 9.20 uur zaten we met een Nederlands echtpaar en een Fransman in bus 360 naar Granada. Een rit van een half uur voor €1,70 p.p.
Na wat gezoek en gevraag kwamen we er achter dat we 20 min moesten lopen naar Plaza de Isabél Católica om daar minibus C3, €1,20 p.p., naar het Alhambra te nemen.
Het is maar goed dat we dat gedaan hebben, want het Alhambra ligt op de top van een heuvel.
Bij het Alhambra hebben we meer dan een half uur moeten wachten om onze tickets in ontvangst te nemen, terwijl we op de camping al tickets gereserveerd hadden.
Om 12.00 uur zaten we in het zonnetje op een bankje bij één van de ingangen.
Na eerst verkeerd te hebben gelopen, dus helaas voor Wilma weer steil omhoog terug, kwamen we uiteindelijk in het gratis toegankelijke deel.
Het eerste deel van het Alhambra dateert al van rond 1250.
Wij konden om 14.00 uur pas terecht in het Alcazaba, één van de oudste delen van het complex dat vroeger het militaire gebied was.
Hierna was er genoeg tijd om het Paleis van Karel V te bekijken, want om 14.30 uur konden pas in Mexuer Paleis, het Comares Paleis en het Paleis van de Leeuwen.
Vervolgens kwamen we in het Partal, een gedeelte met het Rauda-kasteel, tuinen en de wandeling langs de Torens.
Dan heb je nog niet alles gezien, want er volgende nog een wandeling naar het Generalife, een naam die uit het Arabisch afkomstig is en vertaald kan worden als de Tuin van de Architect. Het was het gedeelte waar de koningen van Granada zich even konden onttrekken aan het officiële hofleven"
Om 18.00 uur hadden we de bus terug naar de camping.
Een lange dag van 9.30 tot 18.30 uur met een beetje zon, weinig wind en een aangename temperatuur van 18 of 19*C.

Zaterdag 6 februari 2016, Canjáyar
Na een goede nachtrust en ontbijt, alles schoongemaakt, geleegd en opgeladen op weg naar de Sierra Nevada om daar op een geven moment van noord naar zuid door heen te gaan via een toeristisch interessante weg.
Vlakbij Granada hebben we eerst boodschappen gedaan bij de Lidl. Toen we daar uitkwamen, waren twee jonge dames bezig een vermagerde zwerfhond, die met zijn staart tussen de benen rondliep, te lokken met wat eten. Wilma heeft nog een paar plakjes vleeswaren gepakt en warempel lukte het de dames de hond, die nog een beetje van zich afbeet, in hun auto te krijgen.
Vanaf Granada reden we eerst een stuk over een vierbaansweg(A92) die lang best steil omhoog ging. Soms in de 3e versnelling 60km per uur!
Bij Guadix hebben we een binnendoorweg, de 337, zuidwaarts naar Cherin genomen. Hierna zijn we westwaarts richting Canjáyar via de 348 gereden. We hebben een mooi stuk van de Siërra Nevada gezien. Af en toe hebben we flink moeten klimmen en dalen. Brede wegen werden ineens heel smal, zodat passeren lastig werd. Mooie witte dorpjes tegen de hellingen gebouwd. We hebben een zonnecollectorenpark gezien, waar met spiegels heet water gemaakt werd om daarmee weer elektriciteit op te wekken. Er vlakbij was ook nog een groot windmolenpark. We kwamen ook percelen tegen met dicht op elkaar geplante bomen, die erg dun en hoog waren. We vroegen ons af wat men met dit soort bomen doet. Verder zagen we in "bergwanden" van kleiachtige structuur grotwoningen of woningen die vanuit de grotwoning uitgebouwd waren. Prachtige vergezichten, helaas niet vaak geschikte plaatsen om een paar mooie foto's te maken. Olijfgaarden wisselden af met amandelboomgaarden. Veel amandelbomen staan in bloei. Kleuren van wit tot dieprode. Veel zandkleurige hellingen met diepe groeven, veroorzaakt door waterstromen. Af en toe zaten we boven de boomgrens. Het hoogste punt van de route was vandaag bijna 2000m.
Het is een ruig gebied.
Dichtbij Canjáyar werden de bergen wat lager en was er meer bebouwing. In de dalen en ook tegen de hellingen zagen we veel hoekige kassen, die gemaakt waren van fijnmazig nylon. Waarschijnlijk om de felle zon te temperen en om schade door insecten en vogels te voorkomen?
We wilden bij Canjáyar rondkijken, maar hadden problemen om een parkeerplaats te vinden. Toen we bij een rotonde omkeerden, zagen we een bordje dat wees naar een camperplaats. Met een beetje zoeken vonden we een ruime camperplaats waar al een Nederlandse camper stond. We besloten om niet verder te rijden. Net aangekomen kwam er nog een Nederlandse camper bij, later gevolgd door een Franse en een Engelse camper. Ik ben meteen aan het repareren gegaan omdat het rechterremlicht het het niet meer deed. Er zat wat vocht in, hoe dat kan weet ik nog niet. Ik heb de boel droog gemaakt, de contacten schoongemaakt en het remlicht deed het weer.
Tegen vijven liep de vrouw van de eerste camper langs en zei riep: "Een Stijkelcamper!". Dat klopte, want wij hebben onze camper bij de firma Stijkel in Harderwijk gekocht. We raakten aan de praat en toen bleek dat dit echtpaar veel georganiseerd hebben voor de Carthagoclub(eigenaars van een Carthagocamper).
Het was inmiddels flink gaan waaien, dus zijn we in onze camper verder gaan praten met een drankje erbij.
Hij is ook gymnastiekleraar geweest en ook iets eerder gestopt.
Hij, Leo van Doren, schrijft regelmatig artikelen voor het blad van de NKC.
Wilma had een aantal jaargangen van het blad op de iPad staan, zo kon Leo ons een aantal artikelen laten zien.
Tijdens ons gesprek kwam er nog een herder langs met een grote kudde geiten!

Zondag 7 februari 2016, Roquetas de Mar.
Vannacht heeft het stevig gewaaid, zodat de camper er af en toe van schudde.
Na het ontbijt ben ik een wandeling gaan maken naar het dorpje. In het dorpje staat op een heuvel een kerkje met een Christusbeeld. Het was even zoeken voor ik het weggetje naar boven gevonden had. Eenmaal aangekomen had je een prachtig uitzicht, maar het stil houden van de fotocamera viel tegen omdat het zo hard waaide.
Bij mijn terugkomst waren we uitgenodigd bij Leo en Marianne voor de koffie.
Vandaag hoeven we maar 60km te rijden.
Tegen twaalven zijn we binnendoor rijdend over de 391, dus weer door de bergen kronkelend, naar Roquetas de Mar gereden. Opvallend is dat veel hellingen in dit ruige gebied bewerkt zijn en vaak voorzien zijn van terrassen of zigzaggende paadjes.
De kleuren van grond en gesteente variëren van donkerbruin naar lichtbruin , maar ook van paars naar donkergrijs.
Afdalend zagen we de zee, dachten we, maar het was een zee van nylon en plastic kassen en er was ook nog echte zee te zien.
We volgden de aanwijzingen van onze TomTom met daarin de coördinaten die we van onze vrienden Kees en Els gekregen hadden.
We reden daarom door die zee van nylon/plastic kassen. Geen fraaie omgeving, maar waarschijnlijk noodzakelijk. Onze glazen kassen zijn mooier.
Bij de bebouwde kom gekomen, werden we verrast door de brede straten met veel parkeervakken, waar veel campers van overwinteraars staan. Dicht bij zee staan ze wat dichter op elkaar, maar iets van de zee af heb je veel meer keus en plek.
We staan nu ongeveer 200 m van de zee af en hebben zeezicht.
Veel appartementencomplexen staan leeg, wachtend op de toeristen in het hoogseizoen. Verder naar het centrum was er meer activiteit op straat en op de terrassen.
's Middags heb ik de omgeving met de fiets verkend. Ik heb een flink stuk over de boulevard gefietst. Het strand is best lang. Er wandelden veel overwinteraars, vooral Duitsers.

Maandag 8 februari 2016, Roquetas de Mar
Het zonnetje deed al gauw zijn best om de temperatuur te verhogen. Na de koffie gingen we een wandelingetje maken langs het strand. We kwamen bij zo' n plek met meerdere campers en er waren plaatsen vrij gekomen. Ik heb de camper gehaald en we staan nu nog dichter bij het strand en de zee. Al geïnformeerd hoe de camperaars die hier langer staan het deden met hun water en chemische toiletten. Ik denk niet dat we zo lang hier zullen staan, maar het is altijd handig om te weten.

Dinsdag 9 februari 2016, Roquetas de Mar
Het zonnetje scheen volop, 21 graden, maar er was de hele dag een harde wind die kopjes op de golven van de zee veroorzaakte.
Ik heb de fietsen uit de camper gehaald, zo konden we een stuk fietsen en naar een supermarkt rijden. Onderweg zijn we naar een internetwinkel geweest om een probleem met Wilma's telefoon op te lossen. Helaas is dat nog niet gelukt, want ze kan nog steeds niet bellen en whatsappen.
Na de lunch heb ik de fietsen weer in de camper gezet en de fietsaccu aan de lader gelegd. Daarna mijn bestuurbare vlieger gepakt en lekker op het strand gevliegerd. Niemand die in de weg liep, want er was niemand op het strand.
Het was hard werken en op een gegeven moment begon mijn linkerpols toch een beetje te protesteren, daarom toch maar gestopt.